Apel o pomoc dla Łukasza

Łukasz Marciniak ma 32 lata, niegdyś prowadził bardzo aktywny tryb życia. Wszystko zmieniło się 29 sierpnia 2013. Wtedy to na skutek upadku z wysokości uszkodził rdzeń kręgowy na wysokości piersiowej th3/th4 . Jest sparaliżowany od klatki piersiowej w dół.

 
Początki były ciężkie, człowiek przyzwyczajony do mobilności,nagle został przykuty do wózka inwalidzkiego, opuściła go żona, pojawiły się myśli samobójcze. Pomimo to nie poddał się, wola życia zwyciężyła. Niedawno się zaręczył, wspólnie ze swoją wybranką wychowują trójkę dzieci. Życie się nie zakończyło, ono po prostu podąża inną ścieżką.

Jednak Łukaszowi jest potrzebna kosztowna rehabilitacja, oraz pomoc finansowa- pomagając mu, chociażby udostępniając symboliczny 1% podatku, dajemy mu coś więcej- nadzieję w ludzką solidarność.
1% z podatku można udostępnić za pośrednictwem Fundacji Avalon zajmującej się bezpośrednią pomocą dla osób niepełnosprawnych

 
KRS: 0000270809 z dopiskiem Marciniak 3026

 
Można również wysłać sms o treści POMOC 3026 na numer 75165. Koszt sms-a to 6.15 zł, z czego 4.85 zł trafia do Łukasza.

 
Funkcjonuje również konto bankowe:
Ewa Perkowska
Kamienny Dwór 8/15
17-132 Wyszki
nr rachunki 85806300010090010483210001

 
A poniżej kilka słów od Łukasza:

“Otóż,nazywam się Lukas Marciniak mam 32 lata i jestem po poważnym wypadku wysokościowym przy którym uszkodziłem rdzeń kręgowy na wysokości piersiowej th3/th4 , co poskutkowało utratą czucia od klatki piersiowej w dół.

 
Początki były ciężkie, a i myśli samobójcze nie były mi obce.
Żona odeszła nie dając mi żadnego wsparcia.

Z miesiąca na miesiąc żyłem w przekonaniu, że może jednak kiedyś stanę na nogi i zacznę wszystko od początku…
Niestety,dziś dokładnie zdając sobie sprawę z powagi mojego uszkodzenia, wiem,że to raczej nie możliwe.

Dziś,dwa lata po wypadku mam już zupełnie inne podejście do życia i mojej niepełnosprawności…

Inaczej postrzegam życie jak również wszystkie czynności dnia codziennego.
Poznałem piękną i zaradną kobietę, która pomogła mi wszystko poukładać, by móc dalej normalnie funkcjonować.
Wychowujemy trójkę dzieci i stawiamy czoła codziennym problemom,których mimo,że człowiek nie chce,czasami są wręcz nagminne.

Żyję dalej,gdyż najwyraźniej mam jeszcze coś do spełnienia na tym ziemskim padole.
Życie wzbogaciło mnie o kolejne doświadczenie z którym chciałbym dziś podzielić się z Wami.

Otóż kochani, żyjmy i cieszmy się życiem w każdej chwili!!!
Gdyż naprawdę nie znamy dnia ani godziny, ja będąc niegdyś człowiekiem o niespotykanym wręcz zapale sportowo-aktywnym, dziś jestem tylko i wyłącznie mobilny, mając pod sobą wózek.
Żyjąc z moją kobietą,która pokazała mi, że żyć jednak żyć warto z kochanymi dziećmi i najlepszym przyjacielem wózkiem,zdaje sobie sprawę z tego, że życie jest jednak piękne”