“Odgłosy wybuchów niemal każdego dnia nam tutaj towarzyszą”- szkoła kujbyszewska

Szkoła nr 71  znajduje się około 3 kilometrów od zmiennej linii frontu w rejonie miejscowości Piaski. 25 maja ubiegłego roku ukraińska operacja antyterrorystyczna,jak władze ukraińskie określają kampanię wojenną w Donbasie, zapukała do drzwi mieszkańców tej okolicy.

– byliśmy w szoku. Nagle zaczeliśmy słyszeć wybuchy, wystrzały, nadlatujące samoloty. Nikt się nie spodziewał czegoś takiego.– opowiada Żana Grigorjewna, dyrektorka szkoły.

– od tamtej pory, zwłaszcza zimą, odgłosy wybuchów, nadlatujących pocisków, niemal każdego dnia nam tutaj towarzyszą. Nasza szkoła to kompleks dwóch placówek edukacyjnych, często czuliśmy się jakbyśmy byliw oblężeniu.To co robi ukraińska armia to wojna z cywilami, nie wojna domowa, ale wojna przeciwko cywilom.

-Niedaleko jest ciepłownia- były dni, że rakiety spadały tylko tam. Nie mieliśmy prądu, wody, gazu- a wojska tutaj jakie? Tam pod Piaskami jest front, a pociski spadają tutaj

Dookoła szkoły wielokrotnie wybuchały pociski, czy też rakiety GRAD. Jednego dnia cztery z nich uderzyły dookoła placówki, jakby na wszystkie strony świata, ale żadna nie uderzyła w budynek. Jednak pózniej takie pociski trafiły w dach niszcząc część konstrukcji, a część podpalając.

-wielu uczniów wyjechało z rodzinami. Jeden nasz nauczyciel zginął w trakcie pracy, wyszedł przed szkołę i wtedy rozpoczął się ostrzał.

Obecnie w placówce uczy się około 207 uczniów, nie można stwierdzić ilu z całą pewnością ponieważ jest to zależne od sytuacji. Obecnie od dwóch tygodni panuje spokój, ale kiedy znów wróci wojna, to do szkoły będzie przychodzić mniej uczniów. Przed wybuchem konfliktu w szkole było 960 wychowanków.

– bardzo mnie cieszy, że pan tutaj przyjechał i znalazł naszą szkołę. Przed tym wszystkim prowadziliśmy intensywną współpracę ze szkołą z Zawiercia. Prowadziliśmy min. wymianę uczniowską. 8 marca dzwonił do nas pan z Urzędu Miasta w Zawierciu mówiąc, ze oglądają telewizję i widzą co się u nas dzieje, zadeklarował, że zorganizują jakąs pomoc, ale cisza o tym…myślę, że ludzie się boją po prostu.

Cóż ja myslę, że pan oglądający telewizję właśnie nie ma zielonego pojęcia co się dzieje.

Obecnie w szkole trwa wymiana większości okien, remont dachu jest już na ukończeniu. Podobnie cała okolica zaciera ślady wojny, powoli tylko slady po odłamkach będą przypominały o miesiącach strachu. Ludzie szybko zapomną o tym, że mieszkańcy takich dzielnic jak ta, przez długi czas żyli pod dzwiękami nadlatujących pocisków,że noce spędzali w zimnych piwnicach, bo nie było wiadomo, czy w trakcie snu wroga rakieta nie uderzy w mieszkanie.

Ludzie przełączający kanały telewizyjne zapomną, że nie tak daleko rodziny z dziećmi spędzały wieczory przy świeczce, bo ktoś walczący z “terrorystami” zbombardował linie wysokiego napięcia. Natomiast wielu nie zrozumie, że ludzie Donbasu poszli walczyć z atakującą ich armią, a nie po to,aby przez długie miesiące każdego dnia prowadzić ostrzał własnych domów, szkół, szpitali, autobusów-jak to utrzymują solidarnie media w Polsce i na Ukrainie.

Dawid Hudziec