Skrzydło niezgody

Kolejne miesięcznice i rocznice katastrofy lotniczej w Smoleńsku toną w oparach coraz śmielszych i co tu ukrywać coraz bardziej oderwanych od rzeczywistości teorii dotyczących samej katastrofy. Gdyby ofiary mogły przemówić to widząc to, co się wydarzyło podczas obchodów Poznańskiego Czerwca pewnie by z zażenowania nie wiedziały co powiedzieć? Jakim prawem Pamięć tych ludzi jest tak szargana dla doraźnych celów politycznych?

Dlaczego ofiara życia jaką niezamierzenie złożyli lecąc na uroczystości ofiar Zbrodni Katyńskiej jest podstawą do budowania relacji międzynarodowych?

Dlaczego ta wielka tragedia zamiast łączyć dzieli? Dzieli nie tylko nas Polaków na tych którzy z żalem i rozgoryczeniem przyjmują do wiadomości jakże bolesną rzeczywistość oraz tych którzy w swojej gorliwości szukają wroga, spisku, zamachu. Warto zrozumieć i jednych i drugich.

Ludzie oceniający tę tragedię chłodno i potrafiący sobie racjonalnie wytłumaczyć przyczyny wypadku wiedzą, że był to splot wielu nieszczęśliwych okoliczności, i pilot który czuł presję (wypowiedzianą czy nie) chciał lądować mimo że nie powinien i rosyjski kontroler lotów nie był wystarczająco dobitny i nie ważne, czy dlatego że nie chciał utrudniać delegacji z głową Państwa na czele, z własnej, czy dlatego że dostał zalecenie, aby możliwie ułatwiać pobyt delegacji z Prezydentem Lechem Kaczyńskim. Każdy może zapytać, czy pobyt był dobrze przygotowany i zabezpieczony ze strony polskiej? Kwestie te ustala jak wiemy prokuratura i sądy. Z drugiej strony mamy ludzi którzy nie potrafią przyjąć do wiadomości że nie istnieje jedna odpowiedź na pytanie „DLACZEGO?”, tak jak Matka pyta dlaczego zmarło właśnie Jej dziecko, dlaczego zachorowało? Znalezienie odpowiedzi ułatwia walkę z bólem. Dla milionów Polaków łatwiej by było przyjąć informację, że zginęli bo był zamach, bo ktoś tak wrogo zadecydował, bo samolot był niesprawny niż, że tak tragicznie, bez jednej konkretnej przyczyny. O ile łatwiej jest odchodzić z tego świata wierząc że po drugiej stronie czeka nas coś więcej, niż powolny rozkład ciała w trumnie i stopniowe zacieranie się śladów naszej bytności na tym świecie. Tak łatwiej jest uwierzyć, że ta tragedia która wydarzyła się opodal miejsca innego polskiej dramatu miała jakiś sens, przyczynę.

Z każdym dniem tracimy szansę zbudowania czegoś pozytywnego wyciągając wnioski z tego dramatu. Ofiarami było całe spektrum polskiego życia kulturalnego, społecznego i politycznego. To powinien być element zgody narodowej, coś co nas wiąże i cementuje społeczeństwo w najtrudniejszych chwilach a nie dzieli, budując nienawiść i mury, a co najważniejsze obrażając pamięć ludzi którzy zginęli podczas katastrofy w Smoleńsku.

Czy da się coś zrobić, aby do gorszącego spektaklu jakim były wspominane wcześniej przygotowania do obchodów Poznańskiego Czerwca 1956 roku nie dopuścić? Tak da się, wielka odpowiedzialność spoczywa na barkach Prezydenta Rzeczypospolitej Pana Andrzeja Dudy, który jest darzony dużym zaufaniem społecznym i powinien zrobić wszystko aby zamknąć worek ze spekulacjami.

Jeśli ktoś jest winien personalnie niedociągnięć powinien zostać ukarany ale nikt nie ma prawa rozgrywać małych gierek pamięcią ofiar. Zbijanie kapitału politycznego na tak wielkiej tragedii może być porównywalne tylko do najgorszego sortu przestępstw jakie możemy sobie wyobrazić, a ludzie, którzy świadomie wprowadzają współobywateli w błąd powinni być poddani karze infamii.

Polacy wybierając nowego Prezydenta postawili na inteligentnego, młodego i energicznego człowieka który deklarował odbudowę Polski oraz to, że będzie dążył do łączenia Narodu i o ile kwestie Trybunału Konstytucyjnego, czy nie do końca zrealizowanych deklaracji wyborczych (zwłaszcza tych które po zrealizowaniu doprowadziłyby do krachu finansów publicznych) można wybaczyć to dzielenia Polaków na tych którzy „na mnie” głosowali i „nie”, nikt nie zapomni.

Pan Prezydent ma w ręce klucz do jedności naszych obywateli, nawet gdyby się okazało że ceną jest druga kadencja to warto ją zapłacić i doprowadzić do tego abyśmy byli piękni w swojej różnorodności przekonań, ale silni jako obywatele jeden mocnej Polski części rodziny narodów Unii Europejskiej.

Obserwator Polityczny