Paul Craig Roberts: amerykańska wersja nt. MH-17 jest bez sensu

„Historia wykreowana przez Waszyngton (w sprawie katastrofy malezyjskiego samolotu MH-17– dopisek mój) jest pozbawiona jakiegokolwiek sensu. Tylko idiota mógł w nią uwierzyć”– napisał na swoim blogu dr Paul Craig Roberts.

Amerykański analityk Paul Craig Roberts zajął się tematem holenderskiego raportu końcowego na temat przyczyn katastrofy malezyjskiego samolotu pasażerskiego MH-17 dlatego, bo dość już miał kłamstw przetaczających się przez amerykańskie, i za nimi europejskie, media. Szczególnie oburzył go manipulatorski tekst amerykańskiego „NPR”(NPR– National Public Radio), w którym moskiewski korespondent tego medium, Corey Flintoff dokonał swojej interpretacji tego w jaki sposób został zestrzelony malezyjski samolot.

Otóż według Flintoff’a rakieta, którą zestrzelono samolot została wystrzelona przez separatystów, ale jako że nie mieli oni odpowiednio wyszkolonych operatorów systemu pomagali w tym rosyjscy specjaliści. Tak więc rakieta została wystrzelona na polecenie separatystów, ale tym kto ją wystrzelił był rosyjski spec obsługi systemu przeciwlotniczych zestawów rakietowych „BUK M1”.

Tym sposobem Corey’owi Flintoff udało się za jednym zamachem powiązać dwie strony: rosyjską i separatystów, jako sprawców zestrzelania samolotu MH-17.

Sprytne rozwiązanie.

Tak więc po przeczytaniu takich wierutnych bajek nie popartych do tego żadnymi dowodami, doprowadzony do ostateczności Paul Craig, postanowił zabrać swój głos w sprawie ostatnio ogłoszonego raportu komisji holenderskiej na temat przyczyn katastrofy malezyjskiego samolotu MH-17.

Otóż Paul Craig nie posiadając również żadnych przekonywujących dowodów na to kto był sprawcą zestrzelenia samolotu MH-17 stara się wyciągać wnioski logiczne w oparciu o to; komu mogło zależeć na zestrzeleniu tego samolotu i jaki miałoby ono cel.

Oczywiście przemyślenia Paula Craiga nie są jakieś odkrywcze, bo pojawiają się one w różnych źródłach od pierwszych chwil po katastrofie malezyjskiego samolotu, ale jednocześnie akcentują to co jest bardzo charakterystyczne w otoczce tego tragicznego incydentu.

A więc co było najistotniejszym wydarzeniem, w chwili zestrzelenia malezyjskiego samolotu?

Jak wiadomo w lipcu ubiegłego roku toczyła się w wiodących mediach świata zachodniego potężna nagonka propagandowa skierowana przeciwko Rosji.

Nagonka ta miała na celu przygotowanie odpowiedniego gruntu i uzasadnienie rozszerzenia pod naciskiem administracji Stanów Zjednoczonych sankcji nałożonych wcześniej na Rosję.

Aby wzmocnić przekaz propagandowy przez światowe media przelewał się obrazy zbrodni rosyjskich wojsk, jakich dopuszczać się one miały w trakcie prowadzonej w tym samym czasie przez ukraińskie siły zbrojne tzw. operacji antyterrorystycznej. Oczywiście można przyjąć, że czas rozpoczęcia tej operacji przez ukraińskie władze, właśnie na początku lipca, też nie był przypadkowy i został on skorelowany z globalnymi planami amerykańskiego protektora.

Kolejnym etapem miał być jakiś bardzo spektakularny incydent, tak aby w jego wyniku, tak politycy europejscy, jak i zachodnia opinia publiczna, nie mieli żadnych wątpliwości, że rozszerzenie sankcji wobec Rosji jest moralnie uzasadnione i konieczne.

Tak więc w celu planowanego zaostrzenia sankcji wobec Rosji, które to miały ją powalić na łopatki, przygotowując tym samym odpowiedni grunt do niezadowolenia społecznego w tym kraju, które następnie- starą wypróbowaną metodą- miał doprowadzić do obalenia znienawidzonego przez amerykański establishment finansowo-przemysłowy rosyjskiego despoty, „cara Putina”- przeprowadzono dwa etapy operacji.

Pierwszym etapem było rozpoczęcie działań militarnych na wielką skalę przez ukraińskie siły zbrojne w Donbasie, które to działania w głównej mierze polegały na pacyfikacji ludności cywilnej, tym sposobem chcąc wymusić na niej uległość.

Drugi zaś etap, miał wstrząsnąć międzynarodową opinią publiczną, a więc polegał na zestrzeleniu samolotu pasażerskiego wraz z lecącymi nim niewinnymi cywilami- obywatelami różnych krajów.

Tym oto sposobem– po osiągnięciu celów pierwszego i drugiego etapu planu- dalsze zaostrzenie sankcji przeszło już gładko i amerykański hegemon osiągnął swój założony z góry cel jakim było rozszerzenie frontu walki ekonomicznej z Rosją.

Tak więc idąc tym tropem rozumowania oczywiste jest, że ani Rosja, ani tym bardziej (kontrolowani przez nią separatyści– jak twierdzą zachodni politycy i wtórujące im wiodące media) nie mieliby żadnego interesu w zestrzeleniu samolotu pasażerskiego, bo na tym tragicznym incydencie tylko by stracili. Natomiast bardzo oczywisty interes- co wykazałem wyżej- miały Stany Zjednoczone.

I to w tym kierunku powinno pójść dochodzenie w celu ustalenia prawdziwych sprawców tej ohydnej zbrodni.

Tym bardziej, że już w kilka dni po katastrofie malezyjskiego samolotu, wysocy przedstawiciele amerykańskiego rządu rozpowszechniali oficjalne informacje, że mają dowody na to, iż to Rosja dokonała zestrzelania samolotu. Tak więc bardzo dziwne jest, że mając takie atuty w rękach jak dotąd władze amerykańskie nie wykorzystały ich w swej walce propagandowej z Rosją.

Można wzt. założyć, że takich dowodów nie ma, albo też wskazują one na zupełnie inny przebieg tego tragicznego zdarzenia. A więc nagonka propagandowa, którą rozpoczęto niemal natychmiast po katastrofie samolotu, miała na celu odwrócenie uwagi od rzeczywistego sprawcy (sprawców) i jednocześnie posłużono się nią jako pretekstem do zaostrzenia sankcji wobec Rosji.

AdNovum